Deel 363. Nieuwe waarheid
Een man in zijn begin veertiger jaren. Ambitieus is hij. Dat straalt hij uit. Het is aan hem te zien dat de staatsbanketten en dinertjes met lobbyisten hem wat extra vet rond de hals gegeven hebben. Het kan ook een combinatie van dit met een gezond lijntje wit poeder zijn, om bij de les te blijven op die lange dagen. Hij verliest in het spervuur van kwaadaardige vragen niet het hoofd. De kijker ziet hem wel schudden onder de barrage, maar hij houdt koers. Het zal uiteindelijk betijen. Ik volg zijn ogen en gedragingen. Zijn woorden hoor ik al lang niet meer. Deze man is een slechte leugenaar. Maar hij doet erg zijn best. En de mensen zijn geneigd hem te geloven. Dat heeft hij alles goed voorgewend.
Het heeft hem van wethouder tot minister gebracht. Maar probeert tegen elke prijs in zijn eigen leugens te geloven. Een authenticiteit, die Rutte wel heeft.
Aan de kop van de tafel zit een vrouw. Ooit een mooie vrouw. Nu een Slavische heks in ontplooiing. Ze heeft een kind gebaard en zal de wereld laten weten hoe het zit. Ze stelt geen vragen. Ze verkondigt gemeende waarheden en dwingt bevestiging af. Als een gillende furie, schijt ze haar hele nest onder. En gebiedt allen zich te wentelen in de koude harpijenmest van haar wil tot triomf. De Leidse hakken zijn haar voertuig geweest met een Menora als Mercedes ster. En nu de over gekamde Messias in Washington herrezen is, is de tijd van een vijgenblad voor de mond verleden. Al het zaad dat geslikt is heeft wortel geschoten en het is tijd de storm te oogsten. Alleen Jules Deelder had het ruimschoots door en bleef Spartaans in de aanwakkerende storm, verguisd de volgende dag, door de brave, bange burgerkliek.
Op dat moment stap ik boos op van de bank. Heb spijt dat ik me vijf minuten heb laten vergiftigen achter de manipulatie doos en grom bij herhaling in mezelf: ‘Leugenaars, leugenaars, het is godver te erg! Dat het volk dit gelooft! Hoe heeft het zo ver kunnen komen??!!’ Mevrouw Solo maant me tot kalmte. Zwijgend neem ik me voor nooit meer naar dit soort hoogstaand vermaak te kijken. Ook nooit meer kranten te lezen en ook alles dat maar zogenaamd nieuws over mijn telefoon gooit, uit te bannen. Ik wil niet eens meer weten wat ze nog over alcohol en vuurwerk te zeggen hebben, want het maakt niet uit, het is evident. Vervreemd, is het woord dat in me opkomt.
De nieuwe waarheid is voor mij niet weggelegd. Mij rest een geschiedenis, waar de geur van zwarte blokmarkers en de brandlucht van boeken het heden vormt, met op de achtergrond aanzwellende marsmuziek.
VON SOLO
DICHTER, PERFORMER, COLUMNIST EN CINEAST
www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
En volg VON SOLO ook op Facebook, Twitter en LinkedIn!!!
eva
bij beelden leed en watersramp
en gatverdamme weer die bank
van scheringa en hans van goor
maar ook bij louis van gaal
die hem net op tijd nog wist te smeren
ik zie je steeds hetzelfde denken
het is het topje van de ijsberg
en die van gaal wat wordt ie kaal
eva mooier had je naam niet
ik zie je elke dag in kleuren
die ze bij de rampen dragen
christo’s droom – goed verpakt
mijn oranje necrofiele
koningin van het journaal
maar waarom steeds toch weer dat topje
kan het nieuws niet hormonaal
laat de doden nou eens liggen
en al die lijken op van gaal
en waarom draag je zoveel glitter
mijn god je rammelt helemaal
of denk je – de goudprijs kan niet hoger
ik pluk ze allemaal maar kaal
©pw
 – ik wil het zacht jou schrijven){kind=link}
