Het was weer lekker wakker worden hier. Op zeker. Alleen plenst het sindsdien als een bezetene. Hier in la douce France. Iets met een restje orkaan. Het weer. En omdat de herfst altijd alle goten verstopt, kan je het water rondom het huis naar beneden horen klateren. Rausch! Daar slaap ik prima op. Het ochtendgloren voorbij.
Morgen de ladder uit de schuur en leegscheppen maar. De goten. Met blote handen gaat dat van een leien dakje. Afgezien van doodgevroren vingers, maar dat speelt nog niet. Vrieskou. Een uurtje ofzo. Scheppen. Morgen. Vandaag de kachelpijp demonteren en schoonschrapen. Binnenin. Geloof me dat het stinkt en kleeft. Vet en zwart als teer. Die pijp van binnen. Hout heb ik genoeg. Wel sjouwen.
Vanavond laat neem ik een loeiheet bad. Met Weleda. Eenmaal ondergedompeld in de geur van lavendel stopt alles. Het denken gedaan. De wereld gaat dan tergend langzaam kopje onder. Morgenochtend schijnt de zon en zoemt Eva in m´n kop. De herfst. Ik heb al haar goudgekleurde kuren lief.
Het is heerlijk, hoe normaal ik het vind, dat ik je daar over de Schiekade zie lopen. Ik kom aanfietsen in tegengestelde richting en jij baant je strijdvaardig een weg door de tegenwind. Je jas flappert als de cape van Batman om je heen. Daaronder draag je een strak sporttenue, dat bestaat uit een kort broekje, dat je dikke schaamheuvel en de spleet tussen de labia perfect uit doen komen. Daarboven draag je een bijpassend topje, dat het midden houdt tussen een sport-bh en Victoria Secret. Heel geheim is het niet. Daarvan onder straalt je pornogebruinde lichaam me toe. Je blonde haren complementeren het plaatje. Je hebt me misschien wel gezien, maar gunt me geen blik waardig. Mijn fiets gaat verder en jij bent weer voorbij.
Er waren tijden dat mijn leeftijdsgenoten troost zochten bij Wehkamp catalogi, waarin jij afgebeeld was in wat je nu draagt. Toen was dat de lingerie- en badmodesectie. Nu is het gewoon de straat. Van de postordercatalogus konden de pagina’s aan elkaar plakken. Het was vaak maar dun papier. Maar wel glad en glossy. Wat het liet zien, was net echt genoeg om de nodige ondersteunende fantasie bij het handwerk te bieden. Maar wat zou er gebeuren, als je ineens, als een pagina uit de catalogus behandeld zou worden? Gewoon zo op straat. Stiekem weet ik dat er altijd iemand is, die er met instemming mee weg komt. Die ene gast.
Het leven lijkt wel Tinder. Alles zweeft tussen nep en echt. Tussen nu en nooit. Een kans van één op een miljoen of niets. Jou maakt het allemaal niet uit. Jij kan alles. Potloodventers bestaan niet als je niet naar ze kijkt. Sissende Arabieren met groepsverkrachting fantasieën kun je met een vegend gebaar van je vinger doen verdwijnen. En mij, mij laat je gewoon voorbijfietsen. Ik los mezelf op, terwijl jij de deur van de crossfit of de yoga school openslaat, als was het de eerste pagina van de Wehkamp catalogus. We hadden gelukkig het fatsoen de onpure gedachten voor onszelf te houden. Jij bent gewoon een fantasie en dat weet je. Daarom kun je wat je kunt en doe je wat je doet. Het maakt je vluchtig en ongrijpbaar. De vrouwen die hoorden bij de onderkleding kon je er nooit bij bestellen.
VON SOLO DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
www.pomgedichten.nl heeft het exclusieve recht gekregen om 65 teksten van Miriam Al tweewekelijks op de woensdag te publiceren – dat gaan we doen! de teksten zijn door haar helaas overleden vriend Merik van der Torren nog net voor zijn dood uitgetypt en van een nummer voorzien én in een blauw mapje gedaan. vandaag tekst nummer 20 – dank je wel Merik – dank je wel Mirjam Al.
