LISAN LAUVENBERG: Lijstjes, lijstjes en nog meer lijstjes. ‘Ik heb een Limburger lief. Ik ben meer dan een keer waanzinnig verliefd geweest.’

Lijstjes, lijstjes en nog meer lijstjes. 

Aan het eind van elk jaar krijgen we met lijstjes te maken, steeds meer en steeds absurder lijkt het wel. 
Mijn persoonlijke favoriet is de top 2000 a gogo
En ik hou vooral van de verhalen van de lijstduwers. Persoonlijke herinneringen van BN-ers bij muziek die hun raakte, of waar ze een speciale herinneringen bij hebben. Lucille als meisje over de  plaat heen zingen,  óver de plaat héén…Proud Mary, van Ike and Tina Turner omdat ze benen, die benen van Tina Turner zo geweldig vond. In de uitzending is ze niet te beroerd om het nog eens te laten zien. Ik zag een meisje met een droom om zangeres te worden, maar die helaas niet de juiste benen had. Iets van de oude pijn schijnt door. Schrijnt door. 
Want ook dat doet muziek, de tonen raken lagen in ons onderbewuste en geven geheimen prijs, die we niet wilden delen, maar het in deze tijd van jaar toch vaak doen. En dan ontstaan  als vanzelf de lijstjes van de dromen die ik zelf had en waar ik niet meer aan toe kan komen. Omdat ik vele lijstjes later ergens anders ben uitgekomen dan ik toen als meisje voor ogen had. 
Ik zal bijvoorbeeld nooit meer leren dichten als Vasalis, noch ooit een bundel uitbrengen met mijn poëzie voor mijn vijfentwintigste. Ik zal nooit leren schaatsen, noch zal ik ooit balletdanser of chirurg worden. Of prins Carnaval, want ik wilde niet de bloemenprinses zijn, gekozen door de prins, nee ik wilde zelf die prins zijn en de carnavals periode lang het dorp regeren. 
Maar toch heb ik veel gedaan, waar ik blij mee ben en trots over, die nooit op een lijstje hebben gestaan. Die heeft het leven zomaar gegeven,  of er zijn kansen gecreëerd die ik niet voor mogelijk hield. Kennen de lezers ook van die lijstjes? En durven ze die te delen? 
.
.
Lijstje
Ik heb nooit wraak genomen
Ik heb een prachtig kind gekregen
Ik heb vele vrienden en vriendinnen. 
Ik kan heel goed koken
Ik giechel nog steeds.
Ik heb een Limburger lief. 
Ik ben meer dan een keer waanzinnig verliefd geweest. 
Ik heb een vak geleerd waarbij ik mensen echt kan helpen. 
Ik schrijf een column
En volgende week weer een 🙂
.
Als god dat wil, zou mijn oma zeggen. 
En mijn oma is al zo lang dood, dat het tijd wordt dat ze terug komt, ik heb haar nu lang genoeg gemist. 
Als ik een lijstje zou maken van mensen die ik ook terug zou willen zien, levend en wel, dan weet ik elk jaar dat ík langer leef, dat dat lijstje langer wordt. Daarom is er nog geen reden om de moed op te geven. Er is alle reden tot feest. Ik ben er nog en het nieuwe jaar komt er aan. 2016 is geleden en er werd geleden en gebeden voor beter. 
2017 brengt ons de goede kant van het menselijke leven. Althans dat wensen we  onszelf en anderen hierbij van harte. 

.

Oud

.

Eén dans, één dans met sproeiende ogen,
gloeiende wangen, losse handen.
En dan opzij gaan staan. De bleke glimlach voelen,
die als een nevel op een avondwei
omhoog stijgt. Langzaamaan verkoelen
en merken dat de nevel sneeuw geworden is.
Dan wijze dingen denken, lachen, liegen,
winst maken uit het wezenlijk gemis?
Of plotseling weer het feest inspringen,
op stijve benen en met koude handen
dansen en vallen, overdekt met schande?
Het helpt niet. Houding is het leven niet,
onthouding evenmin. Zwijg en ga heen
en loop alleen zoals een oude wolf
en lik de laatste druppels uit de droge plassen.
Proef goed, het is uw heil en de grimassen
die gij moet trekken zijn vol herinnering
aan vroeger lachen. Met nog één druppel
loodzwaar bestaan, dat toekomst heet:
de laatste terug van onverdund en helend leed.

———————————————
uit: ‘Vergezichten en gezichten’, 1954.

Vasalis

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Doe mee met de conversatie

2 reacties

  1. ja ik schreef lisan al – als antwoord op haar toch wel confronterende vraag: “Kennen de lezers ook van die lijstjes? En durven ze die te delen? ” – inderdaad er is wel lef voor nodig – voor zo een lijstje. realiseer ik me nu. oprechtheid is voor een dichter toch wel een vak apart. onverwachte dieptepsychologie hier op de pom op de vrijdagmorgen.

  2. Mijn lijst
    is bescheiden

    een meisje, een kleintje
    zij telt voluit één punt
    een ieniemini minimale
    maar hoe beregroot
    van opgave:

    ga voor al
    niet dood, blijf voor
    alsnog alleen dat gat
    dichten tot wie je bent
    dat het een aard heeft

    mvg., Cartouche

    **********

    Kop op

    wens ik u beste mensen
    poëten lezers en beterweten
    dat momenten niet verloren gaan

    in de maalstroom van
    tranen – niet in te houden –

    dalen in dit platgetreden land
    grond en bodem mogen worden
    van lelies in het veld

    Cartouche
    31-12-2016

Laat een reactie achter