VON SOLO in 2016, FEAR AND LOATHING IN POWEZIE LAND!!! Openhartige openbaringen van de Jeff Koons van de vaderlandse powezie.

pansolo
POMgedichten presenteert de donderdag column:

VON SOLO, FEAR AND LOATHING IN POWEZIE LAND!!!
Openhartige openbaringen van de Jeff Koons van de vaderlandse powezie.

Pan. De classici onder ons denken dan meteen aan de zoon van de god Hermes en de nimf Penelope. De god van het vee en het dierlijk instinct. En uiteraard de uitvinder van de Pan-fluit. Hij scheen redelijk rap aangebrand te zijn. Aan zo een pan heb je niet altijd even veel. Nee, dan de onze…

 

Deel 114. Pan

Gisteravond had ik een pan in mijn handen. Met daarin nog een kliekje zelfgemaakte curry van de avond tevoor. De betreffende pan is zwart. Ruw en mat. De pan is oud en lijkt nagenoeg onverwoestbaar. Hij heeft geen standaard antiaanbaklaag, maar schijnt grondig geëmailleerd of anderswijs gepantserd, maar is niet zwaar. Een hoge rand en een deksel. Het is een pan die meestal gebruikt wordt voor gehaktballen, éénpanners en stoverij. De pan heeft ons nog nooit in de steek gelaten. En wij de pan ook niet. De pan is uit het studentenhuis van mevrouw Solo meeverhuisd naar het appartement waar we daarna jaren hebben gewoond met een aantal oud-studenten. Toen we een huis gingen kopen en wederom verhuisden verhuisde de pan mee. Ik kook af en aan al zeker vijftien jaar in die pan.

Gisteravond moest ik ineens aan alles denken dat de pan meegemaakt moet hebben. Alle maaltjes die er in bereid waren geweest door ons. In koude arme tijden. De nasi uit zakjes met één kipfiletje om het goedkoop te houden in de oude keuken van het studentenhuis. Of vol met stoverij op basis van tot wel zes ingekookte Westmalle dubbels, toen we het beter hadden. Tot eergisteren mijn eerste zelfgemaakte curry zonder E-nummers. En dat was dan enkel nog maar een zeer summiere schets van wat wij met de pan meegemaakt hebben.

De gedachte die door me heen ging toen ik de pan in mijn handen had was dat die pan meer gezien moet hebben dan de meeste mensen in een heel leven doen. Wie weet wat voor leven de pan heeft gehad voordat hij afgedankt in het studentenhuis belandde? Landgoederen en kastelen? In welke keukens de pan allemaal gewoond heeft. In welke fabriek die al lang niet meer bestaat hij gemaakt is door welke arbeider al lang overleden is. Welke mensen er allemaal al in die pan gekookt hebben. Wetenschappers en beroemdheden intussen? En hoe al deze mensen aan deze maaltijden zullen terugdenken. Van de vreselijkste misbaksels tot de heerlijkste maaltijden. In voor- en tegenspoed, in diepe wanhoop of grootste euforie. De pan was erbij. En wie weet waar de pan nog allemaal gaat belanden. Want de pan had ons ook zo maar gevonden en is nu even mee op reis door de wereld met ons. Maar wij zijn niet de eersten en zullen ook vast de laatsten niet zijn.

Als de Apocalyps ooit komt en dan ook weer een keer over geraasd is en over honderden jaren nieuwe beschavingen de wereld zullen bevolken. Dan zullen ze de pan vinden. En hem in een museum plaatsen. Naast een Grieks beeldje van een sater en een aardewerken fluit. Onze god van de keuken. Pan.

 

pansolo
Deel 88. Intergalactisch
Deel 89. Wild horses
Deel 90. Eeuwige liefde
Deel 91. Boze Buurman
Deel 92. Het leed dat sociaal zijn en camperen heet
Deel 93. Carnaval Festival
Deel 94. Yes, we can
Deel 95. Het grootste geluk
Deel 96. Vluchten kan niet meer
Deel 97. Suicide Solution
Deel 98. De Afvallige
Deel 99. First time right
Deel 100. Haarfijn
Deel 101. Bukken
Deel 102. Womanizer
Deel 103. Onmogelijk
Deel 104. Quetzal
Deel 105. #zeghet
Deel 106. Waar zijn ze gebleven
Deel 107. Valt een eend van een flatgebouw en zegt…
Deel 108. Te vreten
Deel 109. Rugtasje
Deel 110. Relatie 2.0
Deel 111. Treurig
Deel 112. The Dark Side
Deel 113. Autocratie

http://www.vonsolo.nl

 

 

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Doe mee met de conversatie

1 reactie

Laat een reactie achter